piątek, 19 września 2014

dla rodziców

Chciałabym, by ta strona zainteresowała także rodziców naszych uczniów. Ten post przeznaczam na rozmowy dorosłych. W miarę możliwości będę przedstawiała Państwu ciekawe książki, godne polecenia strony internetowe, które pomogą Wam lepiej poznawać problemy młodzieży. A może Państwo podrzucicie mi ciekawe zagadnienia, o których warto byłoby porozmawiać?

Chciałabym polecić Państwu, szczególnie Mamom pewną powieść. I nie będzie to poważna powieść dla dorosłego czytelnika tylko jedna z książek dla młodzieży. A jednak po przeczytaniu jej pomyślałam sobie, że to nie tylko książka dla naszych dzieci ale także dla nas, rodziców.
Ta książka to "Drzazga" autorstwa Pani Ewy Nowak, znakomitej autorki bardzo mądrych powieści dla młodzieży.

Adekwatnie do tytułu jak drzazga zaszła mi za skórę ta powieść dotycząca problemu faworyzowania dzieci w rodzinie. Ten temat rzadko bywa poruszany w polskiej literaturze a przecież bardzo istotny. Pani Ewa Nowak pokazała w poruszający sposób, że rodzic faworyzujący jedno dziecko a odtrącający  inne sprawia cierpienie obojgu dzieciom, paradoksalnie krzywdzi też dziecko kochane bardziej.  Nie chcę opowiadać tu fabuły powieści, zainteresowanych odsyłam na stronę autorki:
Ewa Nowak
ale tę książkę warto przeczytać i warto zastanowić się nad sobą jako rodzicem. Bo może być tak jak z główną bohaterką na początku powieści - nie uświadamiamy sobie problemu. Ja osobiście, matka dwóch synów, po przeczytaniu "Drzazgi" długo myślałam, czy jestem sprawiedliwym i bezstronnym rodzicem.
I właśnie to uważam w książkach Pani Nowak za najcenniejsze, nie tylko pokazują zjawisko ale poruszają i zmuszają do refleksji.

Jako pierwszy temat proponuję cyberprzemoc.
Wraz z coraz większą dostępnością nowych mediów dla dzieci i coraz szerszą gamą możliwości jakie te media oferują, poważnym zagrożeniem dla dzieci i młodzieży stają się również ich rówieśnicy. Zjawisko cyberprzemocy najkrócej definiuje się jako przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Podstawowe formy agresji rówieśniczej to: nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem Sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów z użyciem Sieci oraz podszywanie się w Sieci pod kogoś wbrew jego woli. Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są głównie: poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne, serwisy SMS i MMS. Zjawisko cyberprzemocy charakteryzuje wysoki poziom anonimowości sprawcy. Szybkość rozpowszechniania materiałów kierowanych przeciwko ofierze oraz ich powszechna dostępność w Sieci sprawiają, że jest to zjawisko szczególnie niebezpieczne.
Kompromitujące zdjęcia, filmy czy informacje potrafią zrobić w Internecie bardzo szybką „karierę” a ich usunięcie jest często praktycznie nie możliwe. Dodatkową uciążliwością dla ofiar cyberprzemocy jest stałe narażenie na atak, niezależnie od miejsca czy pory dnia lub nocy. Kolejną ważną cechą problemu jest stosunkowo niski poziom kontroli społecznej tego typu zachowań. Sytuacja doznawania przez dziecko krzywdy za pośrednictwem mediów elektronicznych jest często trudna do zaobserwowania przez rodziców, czy nauczycieli.
Dzieciom trzeba uświadomić, że cyberprzemoc jest przestępstwem. Działania cyberprzemocy są karalne prawnie. Dzieciom się wydaje, że to co się robi przez komórkę lub w Sieci jest anonimowe. Muszą mieć świadomość, że tak nie jest.
W Polsce Fundacja Dzieci Niczyje realizuje od stycznia 2008 roku kompleksową akcję społeczną „Stop Cyberprzemocy” w ramach której zwraca uwagę dorosłych na specyfikę
i skalę problemu cyberprzemocy oraz rolę rodziców w zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa w Sieci.
W celu przeciwdziałania problemowi cyberprzemocy i innym zagrożeniom
związanym z korzystaniem przez dzieci z mediów elektronicznych w lutym 2007 roku
w ramach kampanii „Dziecko w Sieci” powołany został projekt Helpline.org.pl. Pod
adresem www.helpline.org.pl oraz bezpłatnym numerem telefonu 0 800 100 100 mogą
uzyskać pomoc zarówno najmłodsi jak i dorośli.
(opracowałam na podstawie materiałów z konferencji metodycznej organizowanej przez PBW w Warszawie w marcu 2010 roku).